Volgende maand ontmoet ik Abraham. Of het een aangename kennismaking wordt, betwijfel ik. Eerlijk gezegd zie ik de urgentie van deze ontmoeting niet, maar “hij” dringt er nogal op aan; het schijnt onvermijdelijk te zijn.

Het schijnt ook relativerend te zijn, hoor ik steeds in mijn omgeving. ‘Als je eenmaal de vijftig bent gepasseerd, krijg je een ander perspectief op zaken. Je gaat de betrekkelijkheid van het leven inzien, maakt je niet zo druk meer.’ Vind ik dit echter een aantrekkelijk vooruitzicht? Mag ik geen traan meer laten als ik zie hoe miljoenen Egyptenaren wekenlang hebben gevochten voor hun democratie en voor hun leven? Mag ik niet meer bijkomen van de lach als ik lees dat Boer zoekt vrouw wekelijks meer dan 5 miljoen Nederlanders aan de buis kluistert? En mag ik mijn ontsteltenis niet meer uitspreken als de beurskoers van Apple opeens met ruim 7% daalt, omdat directeur Steve Jobs zich ziek meldt.

Verbijstering, verwondering, verbazing: daar draait het toch om? Of dichten we deze emoties uitsluitend toe aan onze kinderen en behoren wij als rijpe volwassenen vooral nuchter, afstandelijk en gematigd te zijn, omdat wij zogezegd in-, en overzicht hebben… . Hoe verklaren we dan dat we jaarlijks miljoenen spenderen aan cursussen en opleidingen waarin ons geleerd wordt toch vooral authentiek te zijn en uiting te geven aan onze gevoelens?

Als mens (en ondernemer) geef ik juist ruimte aan mijn kinderlijke naiviteit, houd ik ervan emoties te delen en vanuit mijn hart te handelen. Een beetje zoals Jolanda Sap eind januari deed in haar gepassioneerde betoog over de missie naar Afghanistan: ik zag zelfs een traan in de Tweede Kamer! Maar goed, Jolanda Sap is nog lang geen 50!

Ik heb besloten ook na volgende maand het relativeren te laten aan hen die dat graag willen. Daarom teken ik bezwaar aan tegen mijn verplichte ontmoeting met Abraham. Ik heb gewoon geen zin in de betrekkelijkheid van het leven … en in ouder worden. Weet je wat, ik bel hem gewoon af. Wie heeft Abrahams nummer? Of misschien zijn LinkedIn-profiel?