Voor Utrecht Business heb ik deze maand een interview gehad met Ilco van der Linde. Deze 50-jarige sociaal entrepreneur – bekend van festivals als Bevrijdingspop en Dance4life – bindt nu miljoenen mensen aan zijn organisatie om op basis van eigen inzet en talent wereldvrede te realiseren. Een geweldige vent, lees hieronder het interview met hem.

“STA NIET ONVERSCHILLIG IN HET LEVEN!”Op 21 september – de Internationale dag van de Vrede – organiseerde MasterPeace in 55 steden all over the world een concert om gewapende conflicten tegen te gaan. De grote initiator achter dit mondiale event was Ilco van der Linde. Deze 50-jarige sociaal entrepreneur boekte eerder succes en lof met festivals als Bevrijdingspop en Dance4life. Nu bindt hij vanuit zijn hoofdkantoor in Utrecht, miljoenen mensen aan zijn organisatie om op basis van eigen inzet en talent wereldvrede te realiseren.
MasterPeace is opgericht om het aantal gewapende conflicten in de wereld tegen te gaan. Een mooi streven, maar als je om je heen kijkt, neemt dat aantal de laatste jaren juist toe….
Des te meer reden om in actie te komen, zou ik juist zeggen. Natuurlijk veroordeel en betreur ik al dat geweld, maar het ontmoedigt mij niet. Omdat ik ook de andere kant zie, een organisatie die elke dag met 1000 mensen groeit. Bij hen, maar ook daarbuiten ervaar ik juist een verlangen naar een betere wereld. En die komt er uitsluitend als wij dat sprankje hoop elke dag opnieuw water geven. Daarbij is onverschilligheid geen keuze. In ieder geval niet voor mij.

Het besprenkelen vindt vooral plaats door de inzet van ieders talent. Maar je hebt toch ook geld nodig om je doel met MasterPeace te bereiken?
Conflicten zijn uitsluitend te voorkomen als voldoende mensen hun schouders eronder zetten. Zoals Desmond Tutu het een keer tegen mij zei: “Wereldleiders kunnen dat niet alleen, we hebben de hele wereld nodig”. Daarom proberen we met MasterPeace een civil society te mobiliseren, waarin mensen geloven en werken aan vrede. Elke dag opnieuw, daarom ligt het instapmoment laagdrempelig. Met een donatie alleen kom je er niet, hoe welkom deze vanzelfsprekend ook zijn.

Wat wilt u over 5 jaar bereikt hebben?
Concreet: in 2020 willen we 400.000 nieuwe peacebuilders hebben geworven, onze Nelson’s. Volgens ons schuilt er in iedereen namelijk een ‘Nelson’. Het vereist echter lef om dit te tonen, daarom stimuleren we dit gedrag wereldwijd, zodat elk land over 5 of 6 jaar zijn of haar eigen Nelson of Nelsons heeft. Daarnaast verwacht ik binnen vijf jaar MasterPeace over te dragen aan een opvolger, zoals ik dat ook met de Bevrijdingsfestivals heb gedaan en met Dance4Life. Op deze manier creëer ik ruimte voor een ander initiatief: het Mandela-huisje. Een plek aan het Amsterdamse IJ om mensen te helpen, bijvoorbeeld bij het realiseren van hun dromen. Ook ga ik daar bedrijven ondersteunen bij het implementeren van maatschappelijk verantwoord ondernemen.

Wat is uw valkuil?
Ik ben gedreven en denk en werk snel. Af en toe word ik chagrijnig van mensen die niet in mijn tempo meedoen. Ten onrechte, vanzelfsprekend. Ik moet daar op letten en begrip voor tonen.

Wat is uw favoriete stad?
Haarlem. Ik ben daar geboren en getogen en ben daar ooit met Bevrijdingspop begonnen. Een mooie stad, in meerdere opzichten. Maar voor Amsterdam heb ik ook een zwak.

Met wie zou u een beschuitje willen eten?
Jennifer Lopez. Na een wilde en heftige nacht, wel te verstaan.

Wat is uw grootste ergernis?
Dat we in een maatschappij leven waarin ondernemerschap of initiatief nemen niet of nauwelijks meer worden gewaardeerd. De Nederlandse samenleving is verworden tot “Doe nou maar gewoon, dan doe je al gek genoeg” en van “Hoge bomen vangen veel wind.” Elk idee of afwijkende mening kan hier steevast rekenen op een kritische blik en een cynische ondertoon. Daarbij valt het mij op dat deze toon steeds harder, directer en persoonlijker wordt. Vooral dat laatste vind ik verwerpelijk. Het demotiveert; want niemand heeft zin om op zo’n manier voor het voetlicht te treden .

Waar bent u laatst van geschrokken?
Van de onthoofdingen door IS. Tegelijkertijd schrik ik ook van de wijsvingers die meteen richting de Islam wijzen. Laten we niet vergeten dat wij – het Westen – daar ook een rol in hebben gespeeld, door decennialang een falend politiek beleid te voeren. Dit begon al met de inval in Irak, omdat daar massa-vernietigingswapens zouden zijn. Maar ook daarna hebben we fout op fout gestapeld. Het getuigt van kortzichtigheid om nu dit soort geweld uitsluitend toe te dichten aan radicale extremisten. 70% van alle wapens in de wereld, worden verspreid door de VS, Europa en Rusland. Wij zorgen er dus ook voor dat ze daar wapens hebben.

Hoe ziet uw ideale zondagmiddag eruit?
Dan bezoek ik een wedstrijd van Ajax, drink ik daarna op de overwinning en ga ik lekker eten met mijn gezin. Wellicht sluit ik de dag nog af met een frisse duik.

Als u geen sociaal entrepreneur zou zijn geworden, wat dan wel?
Wellicht iets met politiek, ik was ten slotte ooit het jongste gemeenteraadslid van Nederland. Tegelijkertijd wil ik graag iets doen en vooral ook: realiseren. Dat gaat meestal sneller langs de politiek dan in de politiek.

Wie is uw idool?
Nelson Mandela. Al vanaf mijn 13e, toen de hele wereld hem nog als crimineel beschouwde, liep ik al langs de huizen en verzamelde ik handtekeningen voor zijn vrijlating. Een inspirerend voorbeeld voor de totale mensheid.

Wat maakt u gelukkig?
Dat zijn allereerst mijn vrouw en mijn drie dochters. Als ik in hun nabijheid verkeer, maakt het niet uit wat we doen, al besteed ik de hele middag aan het bereiden van een pan tomatensoep. Daarnaast ben ik graag in het water en duik ik veel. Dan zwem ik tussen haaien, dolfijnen en walvissen. Maar ik geniet ook van de kleine dingen, zoals een prachtige zonsondergang of luisteren naar muziek. Verder word ik blij van mijn werk, zeker als ik zie hoeveel mensen zich belangeloos willen inzetten voor een betere wereld en daar dus ook zo hevig naar verlangen. Die momenten koester ik. Zo herinner ik mij een concert van Kool & Gang, tijdens een van onze Racism Beat It-festivals. Opeens zongen toen 80.000 mensen “Cherish the love, we have” uit volle borst mee! Op dat moment kwamen saamhorigheid, kracht en positivisme samen, dat ontroerde mij diep. Ik krijg er nu nog kippenvel van.