Stel, je bent politicus en wilt het land verbeteren. Daarom doe je een gooi naar het lijsttrekkerschap van het CDA. Je twijfelt, want je weet dat je door je ‘eigenheid’ er niet bij iedereen goed op staat, maar je hebt een hoger doel en daarom zet je door. Bovendien, je weet een ding zeker: je vrouw – ook een CDA-lid – zal je steunen. Haar stem zit alvast in the pocket.
De verkiezing eindigt uiteindelijk in een close-to-close gevecht die je nipt verliest; het ontbreekt je aan een luttel aantal stemmen. Je baalt, maar accepteert je nederlaag en feliciteert je tegenstrever: Hugo de Jonge. En dan krijgt je vrouw een week na de verkiezing een mail van het CDA, waarin ze wordt bedankt voor haar stem op …Hugo de Jonge!!!
De politieke arena zit vol opmerkelijke vertellingen, merkwaardige parabels, leugenachtige verslagen, onvoltooide rapporten en schandalige liefdesverhalen, maar dit… dit relaas spant de kroon. Hoe praat je als CDA iets wat krom is, weer recht? “Ja meneer Omzigt, het is vreemd maar waar, maar enkel bij de stem van uw vrouw is het niet goed gegaan. Alle andere stemmen zijn wel valide.” Weinig geloofwaardig, toch? Bovendien hebben zes andere leden inmiddels aangegeven een vergelijkbare ‘bedankmail’ te hebben ontvangen, terwijl ze ook op Omtzigt hadden gestemd. Hoeveel ‘missers’ kun je je als CDA permitteren? Zat God soms even niet op te letten bij het tellen?
Nieuwe ronde, nieuwe kansen, zou je denken. Maar de partijtop – en lijsttrekker De Jonge – staan daar volstrekt anders in. In een gezamenlijke verklaring lieten ze weten dat van een nieuwe verkiezing geen sprake van kan zijn. Een gepasseerd station. Case closed. Al met al een weinig overtuigende verdediging, nietwaar? Het CDA had er beter aangedaan frontaal de aanval te kiezen. In plaats van achterover te leunen in de touwen en in de media klap-na-klap te incasseren, hadden ze moeten zeggen: “Maar mevrouw Omtzigt heeft daadwerkelijk op Hugo de Jonge gestemd!” De speculaties over een bijzonder – maar op de klippen gelopen – huwelijk hadden alle aandacht van deze enorme misser in een klap weggenomen. Je hoort het mevrouw Omtzigt al zeggen: “Pieter, omdat jij zoveel tijd doorbracht met Renske, ben ik ook gaan daten. En ja, nu wil ik bij je weg en zocht ik een manier je dat te vertellen.” Of nog erger: “Ja schat, ik ben het gewoon vaak niet eens met je standpunten en je partijideologie. Maar je wilt nooit luisteren. Daarom ben ik nu ik de kans kreeg voor Hugo gegaan!”
En hoewel ik zeker geloof dat ontrouw of een verschil van mening tegenwoordig in de beste families voorkomen – ook of misschien wel juist in een modern katholiek gezin – vind ik de gedachte aan een partner die op zijn tegenstander stemt – een uiterst curieuze. Er is in ieder geval geen politicus die met dit scenario rekening houdt. Behalve misschien een aantal confessionelen, want ja he.. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.